Na początku studiów jest niepewność, ale też dużo motywacji. Postanowienie regularnej nauki. Punktualne chodzenie na wykład o ósmej. Potem nadchodzi pierwsza sesja, odkrywa się memy na jej cześć i powtarza się już tradycyjne „tego się nie da nauczyć!”. Piękne i rozczulające to chwile, gdy patrzy się na nie wstecz. Jednak studia to więcej niż nauka….
Jeśli wybieraliście się kiedyś lub wybieracie się teraz na studia, na pewno słyszeliście już o Rankingu Szkół Wyższych Perspektyw, który ukazuje się w Polsce od 21 lat. I nawet, jeśli jego treścią nie interesowaliście się już od dobrych paru edycji, spokojnie – za wiele się tam nie zmieniło. Na czele stawki stoi wymiennie Uniwersytet Jagielloński…
Dołączenie do społeczności studygramów na Instagramie sprawiło, że chcąc nie chcąc zaczęłam przypominać sobie własną maturę, którą pisałam w 2016 roku. Z tej cienkiej nici wspomnień uplotłam poniższy wpis, mając nadzieję, że (przyszli) maturzyści znajdą w nim choć trochę ukojenia, a byłych maturzystów zachęcę do własnych wspominek. Zacznę może od tego, że będąc jak zwykle…
Odczytuję to jako ironię losu, że akurat w dni, na które zaplanowałam sobie napisanie tego tekstu, zawładnął mną jakiś gorszy humor i wcale nie mam poczucia, że mogę wszystkiemu podołać. Mimo to nie chciałam odkładać zebrania moich przemyśleń na później, bo jak wiadomo, to „później” często w ogóle nie nadchodzi, a i przemyślenia tracą na ważności. Ten wpis będzie zatem krótki i na mowę motywacyjną się chyba nie nada. Wybaczcie rozczarowanie.